Op deze website (Is daar geen Nederlands woord voor?) strijd ik tegen de taalverloedering, door middel van het schijven van humoristische artikelen over taalergernissen. Ook vind je informatie over de grammatica der Nederlandse taal. Meer over wie ik ben en wat me drijft, vertel ik hieronder.
Wie ben ik?
Mijn naam is Herman van der Singel, tekstschrijver, taalpurist (sommigen noemen dat taalnazi) en vrijdenker. Ik werd in 1967 geboren in de provincie Friesland en ben derhalve tweetalig opgegroeid. Om mij heen hoorde ik zowel Fries als Nederlands. Wellicht is daardoor ook mijn fascinatie voor talen ontstaan.
Ik ben geen Neerlandicus, noch een leraar en ook zal ik niet beweren dat ik zelf nooit fouten maak. Wat ik wel ben is iemand die, zowel beroepshalve als privé, zorgvuldig met de Nederlandse taal omgaat en zich ergert aan de taalverloedering.
Mijn strijd tegen de taalverloedering
Mijn missie is het bestrijden van de taalverloedering door het geven van informatie en het aankaarten van veelgemaakte taalfouten.
Op deze website blog ik over de Nederlandse taal. Ik vertel over mijn taalergernissen en geef informatie en advies met als doel mensen tot nadenken te stemmen.
Dat doe ik door het schrijven van artikelen met betrekking tot veelgemaakte taalfouten, taalverloedering en andere aan de Nederlandse taal verwante onderwerpen. Deze artikelen zijn informatief, kritisch en soms venijnig, maar bovenal vermakelijk.
Ik heb niet de illusie dat ik de verloedering van de Nederlandse taal kan stoppen en realiseer mij heel goed dat dit een gevecht tegen windmolens is. Degenen die het niets kan schelen zullen zich blijven conformeren en de gebruikelijke taalfouten blijven maken. Wat ik wel hoop te bereiken is dat ik een discussie losmaak over de taalverloedering.
Je mag er niets van zeggen…
De motor der taalverloedering is wel het feit dat je er niets van mag zeggen. De moedigen die dat wel doen worden neergezet als zeikerds. Desondanks spreek ik regelmatig iemand aan op diens grammaticale fout.
De reactie verloopt dan meestal volgens een vast patroon. Eerst bestrijden ze dat het fout is. In het geval van “hij wilt” komen ze dan meestal met de regel “stam plus t” aanzetten. Wanneer ik ze heb uitgelegd dat willen een onregelmatig werkwoord is komen ze met een drogreden om toch maar vooral “hij wilt” te blijven zeggen. Een combinatie van kuddegedrag en onverschilligheid.
De hand in eigen boezem
Zoals ik al eerder zei ben ik zelf ook niet foutloos. Ook ik maak weleens een typefout of een vergissing. En wanneer je mij op een taalfout betrapt mag je me daar genadeloos op aanspreken! Ik neem anderen de maat, dus mogen anderen mij ook de maat nemen.
Maar er is wel een groot verschil. Ik sta open voor verbetering en zal geen smoezen of drogredenen verzinnen om iets fout te blijven doen.
Strijd mee tegen de taalverloedering
Ook jullie mening is van belang! Daarom nodig ik iedereen van harte uit om op mijn artikelen te reageren. Het maakt me niet uit of je het met me eens bent of niet, ik ga graag de discussie aan.